سوره توبه آیه 118
..............................................
زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد
پس حتی از
خودت هم به تنگ آمدی
و یقین کردی
که هیچ پناهی جز من نداری
پس من به سوی
تو بازگشتم تا تو نیز به سوی من بازگردی
که من مهربانترینم
در بازگشتن
خیلی خوشم اومد ازین پَستت
پشت هر کوه بلند!
سبزه زاریست پر ازیاد خدا،
و در آن باغ کسی میخواند!
که خدا هست دگر غصه چرا؟!
آرزو دارم!!!
خورشید رهایت نکند،غم صدایت نکند...